Προσωπικη Αναπτυξη

Γιατί Απέρριψα ένα Παιδικό Όνειρο (Πιλότος) Κυνηγώντας ένα Βαθύτερο Σκοπό (Ελευθερία)

Ήταν βράδυ μιας συνηθισμένης Δευτέρας και, όπως οποιοσδήποτε 28χρονος που σέβεται τον εαυτό του, scrollαρα βαρεμένα βλέποντας γάτες και Pugs στο Instagram.

Όλα κυλούσαν ομαλά και έδειχναν ότι για άλλη μια φορά θα με πάρει ο ύπνος με το κινητό αγκαλιά, μέχρι που το είδα…
…και αυτό που είδα με χτύπησε σαν μπουνιά κατευθείαν στο στομάχι!

Ήταν ένα Instagram Story, ανεβασμένο από τον φίλο μου τον Μάρκο, το οποίο απεικόνιζε (με αρκετά Cringy τροπο μπορώ να ομολογήσω – Sorry Μάρκο) το παρακάτω μήνυμα:

“Σε ένα μήνα η δεκαετία αλλάζει. Καμία δικαιολογία. Πάρε αυτό το ρίσκο που ήθελες να πάρεις!”

Instagram Story, φίλου Μάρκου

Το συνειδητοποιείς, έτσι;

Δε μιλάμε απλά για την αλλαγή μιας χρονιάς, μιλάμε για την αλλαγή μιας ολόκληρης δεκαετίας!

Εάν αυτό το γεγονός δεν είναι ικανό να σε “ταρακουνήσει” και να σε ωθήσει στο να πάρεις “εκείνο το ρίσκο που πάντα ήθελες”, τότε τι θα είναι;

Εάν όχι τώρα, πότε;

Αφήνοντας στην άκρη, λοιπόν, το cringyness της συγκεκριμένης φωτογραφίας, μου προσέφερε μια στιγμή απολογισμού κατά την οποία συνειδητοποίησα τα ρίσκα που πήρα μέσα στο 2019. Και δεν ήταν και λίγα.

Let me explain myself…


Είμαι μόνο εγώ, ή όλα τα μικρά αγόρια έχουν όνειρο να γίνουν πιλότοι;

Είμαι μόνο εγώ, ή όλα τα μικρά αγόρια έχουν όνειρο να γίνουν πιλότοι;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου (και μέχρι να φτάσω σε μια σχετικά μεγάλη ηλικία), θαύμαζα τους πιλότους.

Δεν μπορώ να θυμηθώ ποιος ήταν ακριβώς ο λόγος…

Ίσως να με συνέπαιρνε η αίσθηση της “ελευθερίας” που μπορεί να σου προσφέρει μια πτήση στον αέρα…

Ίσως από την άλλη, να ήταν η αίσθηση του να μπορείς να ελέγχεις ένα “μεταλλικό κτήνος” 100 τόνων με τα δύο σου χέρια…

Ή μπορεί, ακόμα ακόμα, να ήταν οι υποσυνειδητες προτροπές που δεχόμουν από τη πλευρά της μητέρας μου η οποία μου αγόραζε συνεχώς παιχνίδια με αεροπλάνα… από απλά παιχνιδάκια τύπου Playmobile μέχρι και τον θρύλο Microsoft Flight Simulator 2000 (αν και όπως φάνηκε ο πατέρας μου ήταν αυτός ο οποίος έλιωνε τις περισσότερες ώρες σε αυτό.) –

Όσο περνούσε ο καιρός και μεγάλωνα, το όνειρο του να γίνω πιλότος δεν ωρίμασε ποτέ μέσα μου.

Παρέμενε ένα ρομαντικό παιδικό όνειρο το οποίο, ούτως ή άλλως, δεν μπορούσα να το υποστηρίξω οικονομικά.

*Το να γίνεις επαγγελματίας πιλότος πολιτικών γραμμών στην Ελλάδα (δηλαδή να αποκτήσεις το Δίπλωμα Εππαγελματία Πιλότου – CPL και να κάνεις την εκπαίδευση σου πάνω στο αεροπλάνο που θα πετάς – Aircraft Type Training) κοστίζει περίπου 80.000€  χωρίς κάποια επαγγελματική εξασφάλιση για το μέλλον.

Όντας ένας millennial μεγαλωμένος μέσα στους υπολογιστές και το Internet, δεν αποτέλεσε έκπληξη το να μπώ στον χώρο του Digital Marketing επαγγελματικά. Βρέθηκα, λοιπόν, να είμαι Head of Marketing στην Agnotis (ένα μεγάλο start up success story από την Ελλάδα με business model την πώληση βρεφικών πανών & καλλυντικών συνδρομητικά μέσω του διαδικτύου).

Και η ζωή κυλούσε όμορφα και ήρεμα (#not)… μέχρι που το είδα!

Ο μεγαλύτερος εθνικός αερομεταφορέας στην Ελλάδα προχωρούσε στην “μεγαλύτερη ιδιωτική επένδυση” των τελευταίων ετών στην χώρα.

Η αεροπορική ανακοίνωνε μια παραγγελία 32 νέων αεροσκαφών (Airbus 320 neo type) αξίας 4 δις €.

Κάτω από την ομπρέλα αυτής της τεράστιας επένδυσης κρυβόταν και κάτι ακόμα.

100 υποτροφίες διδάκτρων για νέους φιλόδοξους πιλότους οι οποίοι θα κάλυπταν την υπερβάλλουσα ζήτηση χειριστών της παραπάνω παραγγελίας αεροσκαφών.

Από αιφνίδια παρόρμηση θες; Συμπλήρωσα απευθείας την φόρμα ενδιαφέροντος!

Μερικές μέρες μετά, με ενημέρωσαν πως ήμουν και εγώ μέσα στις λίστες επιλαχόντων.

Η διαδικασία filtering ξεκίνησε με μια συνέντευξη, συνέχισε με το COMPASS Pilot Aptitude Test και τελείωσε με τις Ιατρικές Εξατάσεις του Medical 1. 

Περνώντας με επιτυχία όλες τις παραπάνω “δοκιμασίες”, ένα ωραίο πρωινό χτύπησε το κινητό μου τηλέφωνο:

“Κύριε Sterg, συγχαρητήρια! Μόλις επιλεχθήκατε για να γίνετε μέλος του “σμήνους” μας!”

“…σε, περίπου, ένα χρόνο από τώρα ξεκινάει η πτητική σας εκπαίδευση…” 

Άμεσα πρώτα συναισθήματα:

Έκρηξη αδρεναλίνης – Χαρά – Ενθουσιασμός

Σκέψεις που ακολούθησαν αμέσως μετά:

“Όπα όπα, περίμενε… Ορίστε; Θα γίνεις στ’ αλήθεια πιλότος;”

Είχα μπροστά μου ένα ολόκληρο έτος για να πάρω μια απόφαση… και αυτό έτος ήταν το πιο στρεσογόνο έτος της ζωής μου…


.

Ποιος είναι ο αληθινός, μακροπρόθεσμος σκοπός σου στην ζωή;

Ποιος είναι ο αληθινός, μακροπρόθεσμος σκοπός σου στην ζωή;

Δεν ξέρω για σένα, πάντως για εμένα, μετά το δεύτερο μισό της 3ης 10ετίας της ζωής μου, ήταν μία από τις πιο βαθιές και συνεχείς σκέψεις μου…

Και δεν αναφέρομαι σε κάποιον S.M.A.R.T. στόχο, όπως για παράδειγμα το να κυνηγάς να γίνεις manager σε μια πολυεθνική εταιρεία ή να αγοράσεις το καινούριο BMW X6.

Αναφέρομαι σε κάτι διαφορετικό… Αναφέρομαι στον πιο βασικό και βαθύτερο σκοπό της ζωής σου!

Αυτόν που τροφοδοτεί τον αγώνα που δίνεις κάθε μέρα…

Αυτόν που σου δίνει συνεχώς κίνητρο…

Αυτόν που σε κάνει δημιουργικό, γεμάτο ενέργεια και “πεινασμένο για περισσότερα”!

Μετά από πολύ σκέψη, ο απώτερος και μακροπρόθεσμος στόχος που έχω στη ζωή μου είναι η Ελευθερία.

Ελευθερία, εννοώντας:

  • Ανεξαρτησία 
  • Ευελιξία

Χωρίς να μπω σε περιττές λεπτομέρειες, ο παραπάνω απώτερος σκοπός ήταν και η σπίθα που έδωσε ζωή στο project του MoneyMinority το 2018 (ένα προσωπικό blog με θέματα επενδύσεων, self-finance και διαχείρισης χρημάτων) και με έσπρωξε στην παραίτηση από την θέση μου στην εταιρεία όπου εργαζόμουν. 

“Οκ, Sterg…”

Σε ακούω να λες…

“…ο απώτερος σκοπός σου είναι η ελευθερία. Τέλεια! Ελευθερία να κάνεις τι, όμως;”

Και εξηγούμαι, λοιπόν…

Οι περισσότεροι θα συμφωνήσετε μαζί μου πως ο χρόνος είναι το πολυτιμότερο αγαθό το οποίο έχουμε στην κατοχή μας.

Σε όλους μας έχει μοιραστεί ισόποσα, όσο όμορφοι, πλούσιοι ή τυχεροί και να είμαστε.

Ο χρόνος, επίσης, έχει και ένα ακόμα χαρακτηριστικό. Είναι πεπερασμένος.

Αυτό σημαίνει πώς, όσο και να βαράς τον κώλο σου κάτω, δεν μπορείς να δημιουργήσεις περισσότερο χρόνο.

Το μόνο πράγμα που περνάει από το χέρι σου είναι το τι θα επιλέξεις να κάνεις με αυτό τον χρόνο.

Ο λόγος για τον οποίο επιδιώκω την ελευθερία είναι στενά συνδεδεμένος με την αξιοποίηση του χρόνου μου.

Κυνηγάω, λοιπόν, αυτού του είδους την ελευθερία η οποία θα μου παρέχει το προνόμιο να μπορώ να “επενδύω” και να “σπαταλάω” τον χρόνο μου σε οτιδήποτε θεωρώ πως έχει σημασία την εκάστοτε περίοδο της ζωής μου.

Θα είναι πάνω σε ένα μακροχρόνιο Project που έχω στο μυαλό μου;

Θα είναι πάνω σε φίλους και οικογένεια οι οποίοι θα χρειάζονται υποστήριξη ή/και βοήθεια;

Να μην χάνω σημαντικές στιγμές ανθρώπων που αγαπώ;

Να φροντίζω την υγεία και το σώμα μου;

Να μορφώνομαι και να εκπαιδεύομαι;

Σίγουρα όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα τα οποία δεν μου έρχονται στο μυαλό αυτή τη στιγμή.

Κάτι το οποίο συνειδητοποιείς όσο μεγαλώνεις είναι πως οι ανάγκες, οι προτεραιότητες, οι προτιμήσεις και οι άνθρωποι αλλάζουν συνεχώς στην ζωή σου.

Η ευελιξία και το προνόμιο του να επιλέγω συνειδητά το που θα σπαταλήσω τον χρόνο μου είναι ο απώτερος σκοπός μου!


“Ω ρε φίλε, μας έπρηξες με τα όνειρα και τους στόχους σου! Τελικά θα γίνεις πιλότος ή όχι;”

Τελικά θα γίνεις πιλότος ή όχι;

Μερικές εβδομάδες πριν, απέρριψα την προσφορά τους.

Έκανα την σωστή επιλογή;

Κανείς δεν ξέρει…

Αυτό όμως το οποίο έχει μεγαλύτερη σημασία για εμένα είναι ότι η επιλογή μου ήταν συνειδητή! 

*Συνειδητές Επιλογές*  Αδιαμφισβήτητα, ένα από τα καλύτερα πράγματα που σου συμβαίνουν συχνότερα όσο μεγαλώνεις.

Ένας μισθός άνω του μέσου όρου, το να είσαι μέρος μιας βιομηχανίας η οποία είναι σε εξαιρετική άνοδο (αεροπορικές εταιρείες), μια θέση με prestige είναι μερικά από τα προνόμια μιας εργασίας που λίγοι θα έλεγαν όχι.

Το θέμα είναι ότι το να επέλεγα να γίνω πιλότος θα ήταν μια στρατηγικά λάθος επιλογή λαμβάνοντας υπόψιν τον παραπάνω απώτερο σκοπό ζωής (περισσότερη ελευθερίας & ευελιξία).

Για να είμαι ειλικρινής, θα ήταν το ακριβώς αντίθετο!

Και όπως, πολύ γλυκά μου είπε μια φίλη μου:

“Σκέψου θετικά: Με αυτόν τον τρόπο θα έχεις για πάντα ένα παιδικό όνειρο!”

Ευχαριστώ Κωνσταντίνα, I loved it!


Ο προσωπικός απολογισμός μου για το 2019:

  • Έκανα επιτυχώς monetize το προσωπικό μου Blog
  • Παραιτήθηκα από την 9-5 εργασία μου
  • Συνειδητά, απέρριψα μια “ευκαιρία ζωής” για να κάνω πραγματικότητα το παιδικό μου όνειρο

Τρελή χρονιά, ε;

Πάμε να δούμε τι μας επιφυλάσει το 2020!

Τελευταία σημείωση: 

Φροντίστε τους φίλους και τα αγαπημένα σας πρόσωπα όπως και αυτά φροντίζουν εσάς.

Πιθανότατα, λιγότερες από τις μισές παραπάνω σημαντικές αποφάσεις θα είχαν παρθεί χωρίς την υποστήριξη και τις συμβουλές τους.

Την αγάπη μου και την ευγνωμοσύνη μου σε όλους τους.


❤️ Sharing is Caring
Μοιράσου αυτό το άρθρο με κάποιον που θέλει νιώθει μπερδεμένος με την ζωή του και θέλει να κάνει το επόμενο βήμα.
Θα βοηθήσεις αυτόν αλλά και εμένα!


.
Author

Γράφω για θέματα επενδύσεων, προσωπικών οικονομικών, αποταμίευσης και χρήματος τα τελευταία 5 χρόνια. Ένας online marketer ο οποίος προσπαθεί να γίνει οικονομικά ανεξάρτητος.

9 Comments

  1. Είσαι πολύ δυνατός Sterg! Όλα επιλογές είναι και όλα μάλλον για καλό γίνονται αν τα αποτιμήσεις σε εμπειρίες. Keep up the good work!

  2. Η πορεία της ζωής μας καθορίζεται από 3-5 αποφάσεις και νομίζω αυτή ήταν μια από αυτές για σένα. Επίσης, πάντα… ας το επαναλάβω… ΠΑΝΤΑ you are ONE decision away from an entirely different life (στα αγγλικά αυτά τα φιλοσοφικά ακούγονται πάντα πιο πιασαρικα). Όσο μεγαλώνεις τόσο περισσότερο θα καταλαβαίνεις πόσα πράγματα περιλαμβάνονται σε αυτό το quote. Επίσης, για να παίρνεις πιο εύκολα αντίστοιχες αποφάσεις, αναρωτήσου για ποια επιλογή σε 10 χρόνια δεν θα έχεις regrets. Εκείνη είναι η σωστή. ✌

    • Συμφωνώ απόλυτα Δημήτρη και η μικρή μου εμπειρία δείχνει ακριβώς αυτό το πράγμα.
      Επίσης, η συγκεκριμένη έκφραση “you are ONE decision away from an entirely different life” μου προσφέρει και κάποιου είδους ασφάλεια. Εάν όλα πάνε σκατά, ξέρω πάντα πως είμαι μια απόφαση από το να τα αλλάξω όλα. Αρκετά comforting σε αυτό που προσπαθώ να κάνω.
      Σε ευχαριστώ για το σχόλιο!

    • Μαρινα Reply

      Sterg!
      Χαίρομαι για σένα! Το πιο βασικό είναι συνεδητοτητα. Είμαι 48, μητέρα 3 παιδιων. Τα έκανα θαλασσα στην ζωή μου…Έκανα λάθος επιλογες, έχασα μοναδικές ευκαιρίες από ανασφαλεια.
      Χαίρομαι για σένα, γιατί έχεις όλη την ζωή μπροστά και με το καθαρό μυαλό σου έκανες καλό ξεκίνημα και το πιο σημαντικό, όπως είπες, συνειδητό.
      Σου εύχομαι ότι καλύτερο και σ’ευχαριστω για πολύ χρήσιμα πράγματα που γράφεις.

      • Μαρίνα, εγώ με την σειρά μου σε ευχαριστώ που θέλησες να μοιραστείς κάτι τόσο προσωπικό μαζί μου (αλλά και με όλους όσους διαβάζουν το συγκεκριμένο άρθρο :D), είναι τιμή μου!
        Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα πάρα πολύ να σου πω κάποιο θετικό κλισέ αλλά, όσο και αν θα το πίστευα, νιώθω ότι δεν έχω το δικαίωμα να το κάνω.

        Από την μία, είμαστε οι επιλογές μας και, από την άλλη, είμαστε ελεύθεροι να συνεχίσουμε να κάνουμε επιλογές για το μέλλον μας. Και θεωρώ, πως ποτέ δεν είναι αργά να αρχίσουμε να κάνουμε συνειδητές επιλογές όσο και αν τα δεδομένα (αλλά και εμείς μέσα σε αυτά τα δεδομένα) αλλάζουμε.

        Perspective, gratitude και ο,τι και να γίνει, θα είμαστε καλά!

  3. Πέτρος Reply

    Χαίρομαι και συγχαίρω για την επιλογή με βάση τα θέλω σου. Όποτε είχα επιλογές έπρεπε να έχω πει 9 στις 10 όχι.. μάλλον αυτός είναι ο αλγόριθμος γιατί και να χάσεις μια καλή επιλογή θα έχεις γλιτώσει από 9 αποτυχημένες..

    • Έγραψα πρόσφατα ένα νέο άρθρο Πέτρο, σχετικά με το Κόστος Ευκαιρίας. Εκεί χρησιμοποίησα ένα quote του Warren Buffett: “Η διαφορά μεταξύ ενός πετυχημένου ανθρώπου και ενός εξαιρετικά πετυχημένου ανθρώπου είναι ότι ο δεύτερος λέει σχεδόν σε όλα… όχι.”
      Συμφωνώ απόλυτα και θεωρώ ότι το όχι πρέπει να λέγεται πιο συχνά. Και όχι να είσαι αρνητικός απλά για να είσαι αλλά επειδή συνειδητά επιλέγεις να κάνεις κάτι άλλο.
      Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου.

  4. Καλησπέρα, χαιρετώ και εγώ. Ακριβώς το ίδιο θέλω! Ελευθερία! Καινούργια εδώ, με μια περιήγηση είδα πολλά ενδιαφέροντα θέματα. Ανυπομονώ να δω την οπτική σου πάνω σε αυτά και να μάθω. Μου αρέσουν πολύ οι επενδύσεις Χρηματιστηρίου και Ακινήτων. Ελπίζω μια μέρα να καταφέρω να ζω από αυτό. Σπούδασα οικονομικά και ήμουν πολύ ενθουσιασμένη όταν βγήκα στην αγορά εργασίας αλλά τελικά διαπίστωσα πως οι περισσότεροι θέλουν υπαλλήλους να διεκπεραιώνουν ρομποτικά καθημερινές διοικητικές-λογιστικές εργασίες. Στο παιχνίδι λοιπόν..

Write A Comment